یادش بخیر خانه های قدیمی....

باغچه ها وسیع بود نه مثل امروز آرزو باشد …

یادش بخیرچایی همیشه روی سماور دم بود....

در خانه همیشه باز بود ایفونی نبود که با دیدن تصاویر مهمان در باز نشود....

مهمانی ها دلیل و برهان نمی خواست... مهمان ناخوانده آب خورشت را زیاد می کرد...

یادش بخیرغذاها ساده و خانگی بود، بویش نیازی به هود نداشت، عطرش تا هفت خانه و کوچه می رفت....

کسی نان خشکه نداشت، نان برکت سفره بود و با بوسی از کنار خیابان جمع میشد....

یادش بخیر گل ها در گلدان ها ی خانه اسیر نبودند....

دست پدر همیشه پر بود، خانه همیشه شسته و صدای خنده همه جا شنیده میشد...

همه چیز زنده بود.....

یادش بخیر هیچ وقت دلخوری ها مشاوره نمی خواست، دوستی ها حساب و کتاب نداشت، سلام ها اینقدر معنا نداشت....

افسردگی بیماری نایابی بود..